มรสุม
...
มรสุมรุมเร้าเสาใบโค่น
เสียงตะโกนกึกก้องเราต้องสู้
ยืนตั้งรับขับเคี่ยวเคี้ยวศัตรู
กำลังรู้น้อยนิดคิดโรมรัน
......
ถอยก็ตายวายวางขวางยิ่งแย่
นิ่งแน่แท้แดดิ้นสิ้นอาสัญ
ฟ้ามืดมิดจิตตก..อกจาบรรณ์
ท้ายเรือสั่นสมอส่ายกายสะท้าน
.......
เมฆทมึนหม่นมัวทั่วสารทิศ
สายนทีวิกฤตสิทธิ์ประหาร
ลมกระโชกเกาะแก่งเป็นแอ่งธาร
มือขนานยื้อยุดฉุดเชือกลง
.....
เสากระโดงเซซัดสะบัดเหวี่ยง
ฟ้าเปรี้ยงเปรี้ยงเยี่ยงผ่าลาลื่นหลง
เรือลำน้อยด้อยสมอขอแค่ทรง
ยืนทะนงองอาจสู้ขาดใจ
