เรายังเด็ก
...
ความเยือกเย็นเป็นไฉนเราใคร่เห็น
น้ำกระเซ็นซาบซ่านผ่านแข้งขา
เจ้ากุ้งปูดูลือ...อย่าหือนา
โปรดอย่าอ้าปากด้วย..ช่วยหุบเลย
...
คิดแล้วกลัวตัวสั่นแต่ขวัญอยู่
ห้ามเจ้าดูรู้ไหมเราอายเอ๋ย
ว่ายออกไปให้ห่างอย่าขวางเอย
ห้ามร้องเว๊ย ร้องว๊าย อายฟ้าดิน
...
เรายังเด็ก เล็กนัก รักสนุก
หากโตทุกข์ ท่วมท้น ล้นถวิล
รออีกหน่อย ค่อยสาว พราวโสภิณ
ขอแค่สิ้น ปีหน้า  ข้าพอใจ
...
มกรา มาถึง กึ่งกึ่งเหงา
เกือบสิบสอง มองเต้า เศร้าไฉน
จะโดดน้ำ โดดบึง ถึงเมื่อไร
ปลาคงไล่ ตอดแหน ข้าแน่นอน
.....