... หน้าต่างข้างบ้าน ...

( กลบท นายโรงลืมกรับ )


มองหน้าต่างข้างบ้านอยากสานจิต

ผสานมิตรชิดใกล้จิตใจปัก

ทุกวันได้แต่มองเฝ้าจ้องพักตร์

เห็นเธอมักอายม้วนยิ่งชวนคบ


ตาสบกันมันซ่านพาลหลงหนัก

เริ่มประจักษ์ใจตนมิทนจบ

ได้แต่นั่งมองเมียงอยากเพียงซบ

ยากจะกลบพะวงความหลงรัก


เห็นเธอยิ้มพริ้มให้คงได้สิทธิ์

อยากจะคิดชมชู้ใคร่รู้จัก

เมียงมองตาประสานมันนานนัก

คิดจะหักหาญใจเพื่อได้พบ


ความสวยสมคมใสนำใจผิด

อยากจุมพิตโอษฐงามเมื่อยามสบ

มองชม้ายชายตาดั่งท้ารบ

ยากจะหลบใจฝืนจึงขืนรับ
 

จากการข่าวสาวเป็นดั่งเช่นญาติ

รวยตามคาดพ่อพี่มีอันดับ

เป็นผู้มียศด้วยรวยระยับ

แต่ไหงกลับไร้คู่ให้ดูนึก


เฝ้าสอบถามตามจิกระริกติด

คนสนิทชิดใกล้เป็นไส้ศึก

จึงบอกกล่าวเล่ามาหลังหน้าลึก

ทำให้ตรึกตรองในหัวใจคิด


พูดไม่ได้ใบ้ปากจากกำเนิด

แม้ดูเพริศผ่องผุดเราหงุดหงิด

ตัดสินใจไม่ขาดด้วยหวาดนิด

ทั้งอยากชิดเคียงใกล้แน่ใจชัด


1p


ขอขอบคุณ  ภาพจาก  google.com