เกลียดฉันเถอะ

เกลียดฉันเถอะ

เกลียดฉันเถอะถ้าใจเธอไม่รัก
ฉันจะหักใจลาอย่างอาสูร
ไยต้องฝืนมารยามาเกื้อกูล
จนทุกข์พูนเพิ่มในใจสองเรา

ใจอ่อนอ่อนซ่อนไว้ในอ้อมรัก
ถูกบีบหนักทนได้อย่างไรเล่า
สำนึกพรู...รู้ตัวว่ามัวเมา
มองเห็นเงาผิดหวังตรงฝั่งใจ

ความเห่อเหิมเริ่มถอยสู่รอยเศร้า
เป็นคนเก่าเหมือนก่อนจิตอ่อนไหว
มองเห็นตัวชั่วทรามต่ำเกินไป
ที่หาญใฝ่สูงก็เพราะลืมตน

เธอคงคิดสมเพชด้วยเหตุหนึ่ง
ฉะนั้นจึงเปิดทางสร้างกุศล
ทอดสะพานไมตรีที่วกวน
ฉันเดินจนวิงเวียนเหนื่อยเจียนตาย

จะตัดไมตรีพลันเกรงฉันโกรธ
จึงฝืนโปรดปรานอยู่มิรู้หาย
ฉันสังเกตเหตุผลหมดต้นปลาย
เธอเบื่อหน่ายแต่ทนเพราะจนจินต์

เกลียดฉันเถอะถ้าใจเธอไม่รัก
บอกฉันสักหนึ่งคำอย่างำสิ้น
จะขอลาไกลแสนสุดแดนดิน
เหลือเพียงวิญญาณให้อยู่ใกล้เธอ

@ เต็ม อภินันท์ รับฝากจาก พลายแก้ว
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๘ / ๑๖.๔๓ น.
* ขอบคุณภาพเอื้อเฟื้อจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เกลียดฉันเถอะ (อ่าน 3934 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้