... คิดถึง ...
( อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ )
ลมหนาวสะบัดเกรียว ปะทะเกี่ยวกระหวัดไหว
คล้ายเหมือนกระชากใส่ เจาะเซาะใจประหวั่นพรึง
ความโศกละโลกลับ จะลำดับเพราะคิดถึง
ไหว้กราบพระสุดซึ้ง ละกิเลสอุทิศตน
สร้างบุญละเรื่องบาป ทวิสาปมิทราบต้น
ควรคิดพินิจพ้น วิเคราะห์กรรมลุทำมา
จงให้อภัยเถิด จะประเสริฐพิสุทธิ์หล้า
กรรมดีจะนำพา ภวหน้ารุจีตาม
โหยหาฤทัยหวน อุระนวลสะท้อนหวาม
ตรึงตาตะลึงลาม มฤคย์กามระส่ำพลัน
เสพสมระดมสวาท ยุรยาตรผงาดฝัน
ต่างฝ่ายก็ชื่นกัน สุขะนั้นกระชั้นยืน
ลีลาและท่าท่วง ระยะหน่วงมิอยากฝืน
สุขดั่งจะกินกลืน พลเร่งตระโบมแรง
สมสุขมิทุกข์ทน ปุถุชนระโหยแหง
สิ้นรักก็สิ้นแรง ระกะแข่งจะนอนกรน
ความหลังละครั้งสุข ชนะทุกข์ระทมทน
บัดนี้ก็จากพ้น มรดั้นกระชากไป
ไปดีและมีสุข มฤตทุกข์นิราศขื่น
ชาตินี้มิอาจฝืน จิตะชื่นจะไม่ไกล
คิดถึงคะนึงหา ผิวะตาก็นองไหล
คงนึกระลึกไป สติใกล้จะบ้าเชียว
1p
ขอขอบคุณ ภาพจาก goole.com
