ความรักที่น่าชัง

ความรักที่น่าชัง
(กลอนเจ็ด)

ความรักศักดาบัญชาจิต
ให้คิดหวงหึงประหนึ่งบ้า
หลงเห่อเพ้อฝันถือสัญญา
ลืมฟ้าลืมดินจิตดิ้นรน

ทุกข์โขกโศกเคล้าเศร้าผสม
เพราะงมหารัก“มักมาก”หน
เจ็บยอกชอกช้ำจำอดทน
พบผลพลาดหวังก็ยังรัก

รักเอยเคยหรือที่ซื่อสัตย์
รู้ชัดมานั้นฉันตระหนัก
รวนเรเทถ่ายโยกย้ายยัก
ไม้ปักดินเลนก็เช่นกัน

แปลกอยู่รู้ดีดังที่ว่า
ไม่น่าหวังต่อเลยหนอฉัน
ที่จริงทิ้งไปไม่เกี่ยวพัน
เลิกฝันใฝ่ถึงจึงจะควร

แต่ใจไม่ฟังดื้อหวังอีก
รักหลีกใจรั้งประดังสวน
ถูกรักผลักไสไกลกระบวน
ยังหวนโผหาตีหน้าตาย

รักแรงแข็งกล้าอานุภาพ
ใจกราบแทบเท้าเฝ้ามุ่งหมาย
เจ็บช้ำจำทนวนวุ่นวาย
งมงายนักหนาช่างน่าชัง

@ รจนา ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์
๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๘ / ๑๖.๑๗ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ความรักที่น่าชัง (อ่าน 3281 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้