ขอต่อกลอนท่านรพีกาญจน์นะครับ โดนใจมั่ก ๆ
เราเอี้ยก๊วย กล้วยทอด ดอดมาอ่าน
ถูกดวงมาน พานร้องโอ้ อายะโหยว
สำนวนฮา ภาษาร่าย คล้ายเดี่ยวโชว
นับถือโกว- เตี๋ยล้น ท้นดวงแด
กลอนรพี ฯ พี่ท่านเชิญ ให้เพลินจิต
แต่แอบหวั่น นิดนิด กลัวติดแห
ถูกเหมาเป็น เช่นผู้ชาย พายเรือแพ
อาจถูกแส้ สบัดเปรี้ยง เดี้ยงสิเรา
ว่าแล้วรีบ จ้ำอ้าว สาวเรือหนี
เดี๋ยวโดนดี ถูกตีให้ ดั่งใครเขา
ขึ้นเส้าหลิน หลบบวชก่อน เพื่อผ่อนเบา
ค่อยฝึก "เก้า- อิม"ไว้ ใช้ต้านทาน
จากนั้นสึก บึ่งสู่แคว้น แดนบู๊ตึ้ง
ไปขอพึ่ง เหล่าซือ "ซำฮง" ท่าน
ฝึกไหมฟ้า ในใยหม่อน นอนไม่นาน
เมื่อเสร็จการ มาร "มกโซ้ว" โจ๋วไม่กลัว (
ห่าฮ่า..ฮ้าฮาหะห่า..ห่าฮ่า...จิ๊ว ๆ)
ศรีเปรื่อง
๒๑ ม.ค. ๒๕๕๖
ปล.
ซำฮง = ปรมาจารย์บู๊ตึ้ง เตียซำฮง
