กลอนฝากจากเจน พเนจร

กลอนฝากจากเจน พเนจร

ขอเริ่มเขียนกลอนรักอีกสักครั้ง
เพิ่มพลังรักให้พูนไพศาล
อดีตเศร้าสูญลับไปกับกาล
ฟ้าบันดาลพบผู้คู่หทัย

เงาความหวังปรากฏงามชดช้อย
วิมานลอยลิ่วมาชวนอาศัย
ม่านชมพูคลีพลันป้องกันภัย
พวงมาลัยรักล่องลงคล้องคอ

เยี่ยมเรือนรักเริงร่าเปี่ยมปราโมทย์
ไม่หวั่นโทษหวาดทัณฑ์รักบั่นศอ
พลังใจรากขวัญมีมั่นพอ
เตรียมพร้อมต่อเหตุการณ์เมื่อบานปลาย

หากพลาดพลั้งครั้งนี้หมดทีท่า
ขอเข้าป่าหนีกรุงทุ่งทั้งหลาย
ไม่เรียนรู้เรื่องของผองหญิงชาย
มิใช่อายแต่ว่า.. “หมดค่าคน”

เกิดเป็นคนชั่วดีต้องมีรัก
มิใช่จักพูดพลาดขาดเหตุผล
ดวงใจใครไร้รักจักร้อนรน
หมดเวทย์มนต์บทเอกเสกชีวา

จึงขอเขียนกลอนรักอีกสักครั้ง
บทกลอนชังเขียนมากไปก็ไร้ค่า
ร่ายมนต์รักซ้ำซากด้วยปากกา
เพี้ยง...! รักอย่ารู้แล้งจากแหล่งใจ

@ เต็ม อภินันท์
๘ สิงหาคม ๒๕๕๘ / ๑๔.๒๒ น.
* ขอบคุณอินเตอร์เน็ตผู้เอื้อเฟื้อภาพประกอบ *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนฝากจากเจน พเนจร (อ่าน 3107 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้