ชีวิตเปล่าในทางเปลี่ยว

ชีวิตเปล่าในทางเปลี่ยว

ดวงตาวันหรี่ดับลับทิวไม้
หริ่งเรไรร้องขานประสานเสียง
กลางป่าดงคงสัตว์อยู่เป็นคู่เคียง
เรา..คนเพียงผู้เดียวเปลี่ยวเหลือเกิน

จรซมซานมุ่งรุดไร้จุดหมาย
ในทางสายเปลี่ยวเปล่าข้ามเขาเขิน
สิ่งที่หวังพังพับลงยับเยิน
จำต้องเดินทางเปลี่ยวมาเดียวดาย

อนาคตทิศทางเวิ้งว้างนัก
มองแล้วชักหวาดหวั่นชวนขวัญหาย
แลอดีตก็แสนแค้นมิวาย
นี่จะบ่ายเบี่ยงไปทางไหนกัน ?

ชีวิตเปล่าทางเปลี่ยวหวาดเสียวแสน
มาสู่แดนลึกลับที่คับขัน
รายรอบตัวเย็นเยียบเหงาเงียบงัน
มีแสงจันทร์เลือนรางส่องทางจร

ยกกรวอนวันทาเทพารักษ์
กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในไพรสิงขร
ขอพรหมอินทร์ครบถ้วนมวลอมร
ประทานพรอุปถัมภ์ช่วยคำชู

ยามอยู่ในท่ามกลางทางสายเปลี่ยว
ตัวคนเดียวรันทดแสนอดสู
ยิ่งตกดึกนึกน่าน้ำตาพรู
ใจหดหู่ซ่านเสียวเปล่าเปลี่ยวทรวง

@ เพลิน พจมาลย์
๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๘ / ๒๐.๐๐ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชีวิตเปล่าในทางเปลี่ยว (อ่าน 3355 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้