กลอนห่อโคลง ชมนาง

กลอนห่อโคลง

……….. ชมนาง

หลงระหงนงค์นางศุภางค์ใส
เปรียบดอกไม้กลิ่นกรุ่นละมุนหอม
ภมรภู่หมู่หลายจึ่งหมายดอม
เชยพะยอมยลแก้มอันแย้มงาม

ศรสำแดงแฝงวิลาศดังบาศบ่วง
ประทับทรวงเนาในอกไหวหวาม
จักหลีกหมายกลายเหินก็เกินปราม
บ่อาจห้ามสิเน่หาอันตราตรึง

ยามเยื้องย่างนางขยับเทียมอัปสร
เพียงอมรเวหาสบ่อาจถึง
เรียวขนงนงเยาว์ก็เกลากลึง
เดียวประหนึ่งชาวชั้นสวรรค์ดวง

กามเทพเสพซึ้งรำพึงฝัน
องค์บุหลันอัปสรอมรสรวง
เพียงกายกลิ่นรินร่ำก็ฉ่ำทรวง
ให้แหนหวงพิศวาสบ่อคลาดคลา ...

..หลงยุพาแน่งน้อง.....................เลองาม
เปรียบกระอวลกลิ่นนาม.............ดอกไม้
ภมรเหล่าจึ่งตาม........................ยลหยอก
ดอมดอกบรรโลมไล้...................กลิ่นแก้มกายสมร

ศรสำแดงบาศท้วง......................ทัศไนย
วางบ่วงดวงหทัย.........................คร่ำคล้อง
ปรามอกห่างคลาไคล..................ฤาอาจ
เวียนวาดสวาทน้อง.....................อกพร้องคำนึง

ยัวรยาตรพึงพิศเพี้ยง..................อัปสร
เดียวดั่งชนอมร..........................เหล่าชั้น
ขนงก่งเกศกร.............................งามหนึ่ง
ปานประจงแปลงปั้น...................แว่นฟ้าวังสรวง

บ่วงฤทธิ์สถิตให้.........................โหยหา
ปองจิตองค์ยุพา.........................สัคด้าว
เพียงกลกลิ่นผกา.......................เชยฉ่ำ
รุมร่ำประหนึ่งน้าว......................พี่คล้อยเคียงเรียม

มือสี่

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนห่อโคลง ชมนาง (อ่าน 7829 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้