ถีบมังกร ถอนมังกือ ถือม้วนกลับ
จ้วงจิกสับ จับจวกสวน จวนจำศีล
โดนหนักจัด ดัดเหนี่ยวจุด ดุจหนังจีน
โปะแย่งซีน ปีนย่ำซาก ปากยอดเซียน

ภรรยา(เอ่ย): พี่อย่าหลบ พบอย่า(แกล้ง)หลับ พับอย่างหลอน
ก็แบบห่อน ก่อนเบียดหุ้ม กุมบังเหียน
ทำประนอม ถ่อมปากนำ ทำเเป็นเนียน
หากยังเพี้ยน เหี้ยนยับพ่าย หายย่อมพอ

เสือกับหงส์ สงกาหาย สายเกินเห็น
ชายล้อเล่น เช่นลูกไล่ ใช้ลิ้นล่อ
จัดดอกย่อย จ๋อยโดนยำ จำด่วนยอ
สามี(เอ่ย): งามลออ ง้อแล้วอ้อน งอนละเออ

สามี(เอ่ย): เร้านงนุช รุดนานนัก รักน้องแน่
สามี(คิดในใจ): โถ!อีแก่ แถเอ่ยเกี่ยง เถียงเอ็งเก้อ
สามี(คิดในใจ): ปากมันจัด ปัดมิจ้อง ป้องมันเจอ
สามี(เอ่ย): พี่เสนอ เพ้อสำเนียง เพียงสื่อนำ

ว่ารักน้อง ว่องรักนาง วางรักแนบ
หายคิดแคบ แหบคำเข็ญ เห็นขำขำ
ละเถอะจ้า ลาที่เจ็บ เล็บเธอจำ
ที่ชายช้ำ ทำเชือนแช แท้ชินชา

ตะละแม่ แต่ละไม้ ไตและม้าม
ตีหน้าสาม ตามนวดศอก ตอกนาสา
หลังน้องตบ หลบหน้าตั้ง หลั่งน้ำตา
ต้องอาญา ตาอ่วมยับ ตับอ่วมเยิน

ยังรักมั่น ยันรักมาก ยากรักหมอง
นะอยู่ห้อง น้องอย่าห่าง นางอย่างเหิน
รสเหลือกิน รินหลอมกัก รักเหลือเกิน
เจ้าอย่าเมิน เจิ่นอยู่มอง จ้องอย่างมาร

ภรรยา(เอ่ย): จะอภัย ใจเอ่ยผ่าน จารเอยพี่
สมศักดิ์ศรี สี่ซมทรุด สุดสงสาร
เปี่ยมล้นจิต ปิดเลยใจ ไปล้างจาน
ขยันงาน ขานยองาม ขามยามงอน

 

หญิงหนิง พราววลี