พรบรรเลงเพรงกรรมทำประจักษ์
เยื่อใยรักถักกาลเชื่อมสานฝัน
ปนกระแสแปรปรวนทวนจาบัล
ทำนบกั้นกลางทุกข์สุขละลาย
อานุภาพนาบจิตแรงคิดถึง
เคยตราตรึงซึ้งใจไม่ห่อนหาย
รอบหนาวเหน็บเจ็บร้อนริดรอนกาย
เริงระบายหมายจ้ำกระหน่ำจม
ไร้รอยซากกากกุดูกผุกร่อน
ควันไฟฟอนขอนเน่าเถ้าทับถม
รับรู้ยินสิ้นตายตามสายลม
สุดตรอมตรมเต็มปรี่ทวีคูณ
เริ่มต้นศกมกราปีห้าเก้า
ฤาโศกเศร้าเบาลงคงที่ศูนย์
เพียรน้อมนำธรรมนบลบอาดูร
กลับเพิ่มพูนพอกแน่นติดแก่นกำ
วูบวาบฉายพรายพร่างร่างมัวพร่า
แต่นัยน์ตาน่าชมเข้มคมขำ
แล่นบนลานชานเรือนเยือนประจำ
ร้องร่ายรำย่ำดึกยิ่งครึกโครม
พรบรรเลงเพรงโพธโปรดประจักษ์
คืนความรักสักกาลสานจิตโหม
วอนกุศลผลบุญเนื่องหนุน โอม
ผ่านโพยมพิเศษสมเจตน์ เทอญ
รพีกาญจน์
หลายคนฝันเห็น"เจ้าโชคดี"วิ่งเล่นไปมาบนบ้าน
อีกสัปดาห์ ลูกคนเล็กกลับจากโรงหมอ บอกข่าวดีว่าตั้งท้อง
เธอแต่งงานนานกว่าเก้าปีไม่มีลูก นึกว่าเป็นหมัน อัศจรรย์จริงๆ
