เมื่อเจ้ามาเจ้านี้มีไรเล่า
แค่เปลือยเปล่าโชกชุ่มทุกขุมขน
ล้างด้วยน้ำอาบอุ่นดุ้นไฟลน
ไห้ระคนมิขาดวาดเท้ามือ
วางตักช้อนป้อนนมห่อห่มผ้า
ปิดปากอ้าตาพับกล่อมหลับอื่อ
สองคิ้วคมอมยิ้มพริ้มตาปรือ
ครางฮือฮือโพล่งพลันฝันตกใจ
เบาะนวลนอนหมอนป้องแขนสองข้าง
ผ้านุ่มบางคลุมอกปกถึงไหล่
ครอบด้วยมุ้งยุงบินเหลือบริ้นไร
จะตอมไต่ต่อยตอดยากลอดตา
หัดตะแคงคว่ำลงก่งคอหัว
กระเถิบตัวมือไขว่ถีบไปหน้า
คุกเข่าคลานยานนั่งตั้งไข่คา
เกาะฟากฝาป่ายแปะเตาะแตะเดิน
เวลาวันผันผ่านกร้านชีวิต
สัมผัสผิดถูกถกระหกเหิน
ร้อยแปดช้ำลำบากยากเผชิญ
กว่าได้เงินทุกอย่างวางโกฏิกอง
เมื่อเจ้าจากเจ้าไปมีไรบ้าง
แค่เรือนร่างว่างเปล่าซากเศร้าหมอง
หลั่งน้ำหยดรดราดมือถาดรอง
ปลงท้ายท่องกดปุ่มประชุมเพลิง
รพีกาญจน์
