โอ น้องจ๋า...
พี่ใช่ว่ารักตัวกลัววิ่งหนี
เกิดพลาดพลั้งถึงตายวายชีวี
เรื่องที่มีใครเล่าบอกเจ้าฟัง
ที่เจ้าคิดเจ้าเห็นเป็นเช่นนั้น
มันไม่ใช่อย่างงั้นแม่ร้อยชั่ง
ด่วนทึกทักทุกสิ่งล้วนจริงจัง
แล้วคลุ้มคลั่งยิงใส่ไร้เมตตา
เพราะรูปหล่อพ่อรวยซวยยามแก่
ถูกสาวแส้พร่ำเพ้อละเมอหา
ปิดมือถือกลับวุ่นจุ้นตามมา
พอพบหน้าจูบฟอดโดดกอดคอ
ทิ้งน้ำหนักทั้งตัวหัวกระชาก
ล้มลงพื้นยื่นปากประกบจ่อ
ร่างทับร่างแนบชิดสนิทรอ
สุดร้องขออย่างไรไม่ยินยอม
จึงปล่อยเลยตามเลยเฉยสักพัก
ทนอึกอักหลับตาคราเธอหอม
ขู่บังคับชื่นชมสูดดมดอม
จนผ่ายผอมอ่อนเพลียเสียเลือดยาง
น้องจ๋าน้อง...
พี่รับรองต่อไปจะไม่ห่าง
วาเลนไทน์รักยืดไม่จืดจาง
งานทุกอย่างคืนค่ำพี่ทำเอง
รพีกาญจน์
