เจ้าจากไกลไม่ร่ำเอ่ยคำลา
อนิจจาดวงใจเหมือนใครเฉือน
ไปไม่กลับลับหายตายจากเรือน
ทิ้งรอยเปื้อนน้ำตาด้วยอาลัย
ความอาดูรสูญสิ้นชีวินดับ
เจ้าลาลับโลกสวยด้วยวัยใส
เส้นชีวิตปลิดลงคงลับไกล
อนาถใจนักหนาให้อาวรณ์
น้ำตาพ่อคลอไหลในหัวอก
ทำกระปลกกระเปลี้ยเสียจนอ่อน
ใจสลายคล้ายอาจจะขาดรอน
หวังขอพรเทวาข้าซมซาน
ขอให้รอดตลอดฝั่งยั้งชีวิต
อย่าได้ปลิดหายจากซากสังขาร
หากบุญมีหนีหลุดจุดวายปราณ
ท่านต้องการใดบอกไม่หลอกลวง
แม้ชีวีพลีแยกแลกกันได้
จะยอมให้แทนเจ้าพ้นเศร้าห่วง
ตามลิขิตปลิดจากหากตามทวง
จะมิหน่วงปดปลิวมิพริ้วใด
แต่สุดท้ายกายลับไม่กลับคืน
ยากจะฟื้นตื่นลานิทราไหว
สุดจะยื้อตื้อครองต้องจากไป
แทบตักษัยลูกยามาลาจร
หวังเกาะกฏบทจรจีวรครอง
ถึงตอนต้องบรรพชาหาคำสอน
เป็นภิกษุลุธรรมเพื่อนำพร
กลับคืนย้อนสู่โยมประโลมใจ
หากชาติหน้าถ้ามีที่กุศล
บุญทำล้นร่วมกันดังฝันใฝ่
มาเป็นบุตรสุดรักปักฤทัย
วิงวอนไท้เทพส่งจงเมตตา
1p
