อุปาทานหวานอดีต

อุปาทานหวานอดีต
.............

หวามคำหวานขานพ้อออดออเซาะ
เหมือนเหินเหาะสู่แคว้นแดนสวรรค์
โอ้ตักอุ่นหนุนนอนต่างหมอนนั้น
เฝ้าแต่ฝันใฝ่หาวุ่นอาวรณ์

ลืมวิหคนกแก่เสียแน่แล้ว
โอ้เพื่อนแก้วยอดขวัญบรรจถรณ์
เมื่อยามยากมากเคยเกาะเกยนอน
หลบแดดร้อนลมฝนพอพ้นภัย

ได้อบอุ่นคุ้นเคยเสวยสุข
แสนสนุกสนองตามยามอาศัย
ยังประจักษ์อนรรฆค่ารอยอาลัย
สิ่งเคยได้จากคอนเกิดหลอนจินต์

เลิกปรานีที่เคยให้เชยชิด
ตัดรอนสิทธิ์ศรัทธาอาทรสิ้น
เหมือนเสือกไสไล่ส่งลงเกลือกดิน
ให้เก็บกินกรวดทรายกันวายปราณ

มองดูคอนเคยเกาะออเซาะถ้อย
ใจก็พลอยเขลาขลาดสิ้นอาจหาญ
เห็นนกหนึ่งสึงซบร่างกบดาน
อุปาทานเลือนลางขึ้นพรางตา

เต็ม อภินันท์
๔ มีนาคม ๒๕๕๙ /๑๘.๑๒ น

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: อุปาทานหวานอดีต (อ่าน 2994 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้