ร้อนสุดสุดหลุดโลกกายโชกเหงื่อ
มันช่างเหลือทานทนเฝ้าก่นด่า
วิปริตผิดแผกแปลกเรื่อยมา
ปีข้างหน้าคงหนักจักเฝ้ามอง
เหลือบตาผ่านสถานโลกวิโยคใกล้
ป่าถูกไฟเผาผลาญพาลสยอง
ลุกไหม้ลามตามหนคนถือครอง
ความเศร้าหมองโจมจู่เหล่าหมู่ชน
ละแวกในใกล้บ้านผ่านลงใต้
ก็เผาไหม้ลุกโหมถาโถมป่น
พาหมอกควันดั้นผ่านเพื่อนบ้านจน
สุดจะทนฝุ่นผงคละลงคลุม
บดบังแสงแรงกล้าของตะวัน
ด้วยโดนควันคลุ้งหนาคอยมาสุม
ละอองไหม้ไอดำผ่านเข้ากุม
ตามสุมทุมบ้านเรือนแปดเปื้อนมวล
มากมลพิษชนิดต่างเข้าจางปน
ประดุจฝนกาฬสีธุลีหวน
ความเดือดร้อนป้อนใส่คนใต้ครวญ
มองไออวลแช่งด่าตาปริบดู
มลภาวะสะท้อนเข้าป้อนโลก
วิปโยคหลากหลายนำกรายสู่
พาโลกร้อนย้อนร้ายมลายพรู
ทำมวลหมู่ผู้คนยากพ้นภัย
ทั้งร้อนแล้งแห้งหมดอดน้ำจืด
หากยาวยืดคงแย่ไม่แก้ไข
ร้อยพันหมื่นขื่นขมระทมใด
ก็มิใช่มนุษย์หรือคือผู้ทำ
อุตสาหกรรมนำมาปัญหานี้
ฝุ่นผงคลีควันเร้าโหมเช้าค่ำ
เผาที่นาป่าพงรุกดงดำ
ปู้ยี่ยำนำพาฆ่าตัวเอง
บ่นจนหน่ายหายเบื่อเหงื่อยิ่งท่วม
โสร่งสวมวิ่งโลดกระโดดเหยง
ลิ่วสู่คลองมองน้ำสุดช้ำเซง
สิ่งที่เพ่งเห็นแน่มีแต่โคลน
1p
