...-๐ เจ้าเรือน ๐-...

   -๐ เจ้าเรือน ๐-

   โอ.. เจ้าสร้อยมาลา มาลับร่วง
   ก่อนเคยช่วงชีพฉายประกายฉาน
   มาแคล้วลาพาให้ดวงใจลาญ
   ก็ดุจดาลดั่งว่าอาวรณ์วาย

   เจ้าดอกดวงเคยประดับระยับระย้า
   กลางอุรารักร้อยเป็นสร้อยสาย
   ปรุงประทิ่นกลิ่นกล่อมอยู่ห้อมกาย
   ให้อกชายชื่นชู้ได้ชูชม

   แต่นี้สร้อยแสงสูญจะพูนโศก
   หวาดวิโยคหวั่นไหวได้ขื่นขม
   จะเกลือกผ่านคลานเคล้าแต่เศร้าซม
   และเกลือกจมจ่อมทุกข์ที่รุกเรียง

   ตาจะมืดบอดลงตรงภาพเจ้า
   หูจะเฉาสิ้นรับทุกศัพท์เสียง
   อกจะแล่งแบ่งซีกเหมือนฉีกเพียง
   สุดจะเลี่ยงหลีกแล้วนะแก้วใจ

   ฤๅวิบากพรากย้ำผลกรรมก่อ
   มาตามต่อทวงกลับเกินรับไหว
   จะฆาตฆ่ามิว่ากันชีพบรรลัย
   ดีกว่าพรากเรือนฤทัยในชีวา

   เมื่อสิ้นแล้วเจ้าเรือนลับเลือนล่อง
   ก็มืดหมองเรือนร้างอย่างไร้ค่า
   เหลือเรือนเปล่าเศร้าซ้ำตรมน้ำตา
   รอเวลาล้มหลัง.. พับพังครืน ๚ะ๛
   :
   .
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

   ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet

   (ไม่ได้แต่งสำนวนแบบนี้มานาน

)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...-๐ เจ้าเรือน ๐-... (อ่าน 6106 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้