*ให้เธอ*
เห็นน้ำตา บ่าไหล บนใบหน้า
ก็รู้ว่า เธอพบพิษ ความผิดหวัง
กับหัวใจ ที่สิง รักจริงจัง
ยามพลาดพลั้ง เจ็บเหงา ฉันเข้าใจ
รู้ว่าคำ ปลอบโยน จนโอนอ่อน
มิอาจต้อน น้ำตา ที่บ่าไหล
มิอาจลบ รอยรัก ปักทรวงใน
เพียงอยากให้ ปลูกฝัง ความหวังดี
รู้ว่าเจ็บ ควรจำ ใส่สำนึก
ตริตรองตรึก มิหลงใหล ให้เสียศรี
ซื้อเจ็บเอา สอนจิต คิดอีกที
อย่าให้มี ครั้งสอง หม่นหมองทรวง
คนรูปสวย ใจทราม นั้นลามง่าย
หากจะหมาย จะปอง มองทุกช่วง
ใช้คำพูด เล่ห์ลิ้น หลอกกินกลวง
รู้ว่าลวง ว่าร้าย ก็สายเกิน
ฉันเข้าใจ ในยามรัก ยากหักจิต
แม้ยาพิษ ยอมดื่มนั่น อย่างสรรเสริญ
เมื่อตาใส ใจสว่าง เลือกทางเดิน
อย่าได้เพลิน ลุ่มหลง ให้สงกา
เมื่อเลือกแล้ว ก็เอาที่ ดีที่สุด
เท่ามนุษย์ คนหนึ่ง พึงเสาะหา
เอาเจ็บซื้อ ชีวิตใหม่ ให้งามตา
สมราคา และศักดิ์ศรี ที่เป็นเรา.
by...หญิงหนิง...พราววลี
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
