.....ศาลาริมทาง.....
ศาลาข้างป่าช้าเวลาพลบ
ไว้พักศพเตรียมฝังเมื่อหลังสูญ
ให้ญาติมิตรสนิทลาความอาดูร
พร้อมเกื้อกูลแบ่งปันคนสัญจร
คนในดงพงไพรอาศัยพัก
เดินเหนื่อยนักจากป่าจนล้าอ่อน
หอบสินค้าฝ่าตรงจากดงดอน
ให้กายผ่อนตรากตรำหากค่ำลง
เป็นที่พักหลักไว้อาศัยนอน
ตื่นออกก่อนตอนรุ่งเพื่อมุ่งส่ง
ของจากป่ามาตามความจำนง
แลกขายตรงเครื่องใช้สู่ในเรือน
หลังอิ่มหนำสำราญอาหารเย็น
ต่างเลือกเฟ้นรายเรียงนอนเคียงเพื่อน
รวมกลุ่มก้อนผ่อนกายสบายเยือน
บนพื้นเปื้อนเปรอะฝุ่นเคยคุ้นกัน
ดึกสงัดชัฏไพรใกล้ศาลา
หวีดหวิวพาลมพัดสะบัดผัน
เสียงหอนเห่าเร้าจิตให้คิดพลัน
กายหนาวสั่นร้องด่าไอ้หมาเวร
เงาตะคุ่มดุ่มพาขึ้นมาพ้น
ยืนอยู่บนศาลาหลายตาเห็น
แบกบนบ่าคราไม่ใช่คนเป็น
ศพเน่าเหม็นคุ้งคละฟุ้งกระจาย
กลุ่มมาใหม่ได้มาวันทาศพ
เข้าน้อมนบกระทำด้วยรำร่าย
ลุกขึ้นเต้นเผ่นโผนกระโจนกาย
บ้างปีนป่ายเสาเล่นดั่งเน้นจอง
สำแดงร่างบ้างเหยียดแขนเบียดขา
ยืดยาวมาเฉียดใกล้ให้สยอง
ถอดหัวหิ้วนิ่วหน้ากลอกตามอง
บ้างแหวะท้องควักไส้ดึงให้คา
ยากเคยพบศพนอนตอนนี้ลุก
เหมือนถูกปลุกให้ฟื้นแล้วตื่นหา
ย่างสามขุมดุ่มรี่เดินปรี่มา
ยื่นมือคว้าหมายจ่อลำคอคน
อยู่ไม่ได้ ไปโหวย โอดโอยร้อง
เสียงลั่นก้องศาลาพร้อมด่าก่น
กระโจนออกบอกหนีลุกลี้ลน
เพียงให้พ้นผีบ้าหลอกน่ากลัว
1p
