แต่งรุ่นราวคราวเสี่ยวแผล็บเดียวแก่
แต่งสาวแส้ต้องเลี้ยงไร้เดียงสา
แต่งร้างม่ายร้ายเล่ห์ร้อยมารยา
แต่งชรารวยเงินเดินประคอง
แสนลำเค็ญเป็นหนุ่มกลุ้มยิ่งนัก
จะมีรักไว้อวดปวดสมอง
เห็นวัยรุ่นวุ่นจิตคิดคะนอง
ยินยิ้มย่องย่างย่ำกลืนน้ำลาย
แสร้งโกรกกรากปากจู๋เอิ้นอู้ถาม
สาวลายครามงามแท้แม่รีบหลาย
รังเกียจคนจนบ่ขอพี่ชาย
เคียงคู่กายไปส่งตกลงเนอ
สาวน้อยเล่นลืมตัวหวัวคักคิก
สั่นระริกเข้าใกล้ได้พลั้งเผลอ
ทำทะเล่นเบนบ้าว่าออเออ
อัลไซเมอร์หรือปู่ดูสิทำ
ถอยนั่งจ๋อคอพับปรับทุกข์เพื่อน
ผ่านปีเดือนผิวลอกผมหงอกหงำ
อยู่แดเดียวเปลี่ยวดายกายระกำ
กินครวญคร่ำตำพริกลวกจิกแค
หากหญิงรักสักหนสนตอบแต่ง
จะหอบแบงก์สิบแสนพร้อมแหนแห่
ขันหมากพลูสู่ขอทองห่อแพร
ส่วนเถ้าแก่วานน้องละอองดิน
รพีกาญจน์
