ตีผับผับจับพุ่มซุ่มพงป่า
จิกเม็ดหญ้าขุยไม้ยอดใบอ่อน
ดินร่วนซุยคุ้ยมดแมงซุกซอน
ผลเน่าหนอนยุบยับเขี่ยจับกลืน
รู้เตือนตัวชั่วโมงโก่งคอขัน
ชูคอชันระวังไวเสียงไพรตื่น
สี่เท้าสืบคืบคลานกาลกลางคืน
ลอบเลื้อยลื่นตวัดรัดรอบลำ
เคยลอดช่องย่องเบาย่ำเข้าออก
ต้องบ่วงบักชักรอกล่มหลุมคว่ำ
ถูกกุมขังทั้งแม่แลลูกนำ
สู่จองจำปิดไว้เลี้ยงในเล้า
โปรยข้าวเปลือกปลีไม้ให้ข้าวสาร
จวบเนิ่นนานเชื่อเชื่องลดเปลืองเปล่า
ปล่อยช่วยตนค้นกินดินดานเนา
ค่ำกลับเข้าเล้านอนคอนชายคา
คือสกุลรุนชาติเชื้อเดิมดั้ง
คราวเจ้าครั้งเล็กเรียวเดียวอยู่ป่า
เป็นไก่บ้านลานดินกินกลางนา
ยืนสง่าเกาะราวขนวาววาม
ลืมเผ่าพันธุ์ดันดูกรุ่นลูกหลาน
เห็นข้าวเปลือกข้าวสารเดินผ่านข้าม
เห็นหนอนนิ่งวิ่งมดงดบอกยาม
จิกสำเร็จเม็ดงามฟาร์มซีพี
รพีกาญจน์
