ช่างพร้อมพรักดักหน้าตั้งท่ารับ
โค้งคำนับลุกฮือยกมือไหว้
ส่งเสียงหวานขานตอบยิ้มชอบใจ
กระเถิบใกล้ถ่ายรูปวูบสอพลอ
ดังละครตอนแปลงจำแลงบท
มรรยาผดหวังเอื้อมเชื่อมกิจส่อ
เสนอตัวคั่วแดงตะแคงรอ
เคยกอดคอทิ้งเพื่อนร่วมเรือนชาน
เพื่อชื่อเสียงสกุลป้อปูนยศ
เกียรติปรากฎสูงสุดถึงบุตรหลาน
สู่สำนักสักครั้งหลังเอื้องาน
รับใช้ท่านช่วยนายตายยินดี
ปกาสิตผิดผูกถูกสนอง
เหินลำพองทิ้งงามข้ามวิถี
สิ้นสัจจะตะแบงแข่งนาที
แม้ภูตหนีผีฝังเผายังอาย
เขาจ้องจับสับโขกโยกเว้นวรรค
ไม่นานนักทบทวนขบวนถ่าย
กลับคืนแรงแซงโค้งโยงอยู่ปลาย
ฤทธิ์ยิ่งร้ายรวบล่างกินกลางบน
สิ้นอำนาจวาสนาชะตาตก
สร้างบุญหกเจ็ดวัดไร้จัดผล
เวรตามซ้ำกรรมเก่าเข้ามาดล
ถูกถอนขนนึ่งไหไก่ตรุษจีน
รพีกาญจน์
