ไร้รอยยิ้มพริ้มตาใบหน้าเศร้า
พูดแผ่วเบาไร้เสียงสำเนียงหวาน
แก้มเคยคลึงดึงด่อนปล่อยหย่อนยาน
จวนเนิ่นนานหันกลับขยับที
วูบผ่ายผอมซอมซมรวมอมโรค
สูงโย่งโยกโอนไหวหายใจถี่
ขาดอาหารสารยามาแรมปี
ซีดถอดสีกุมท้องร้องจามไอ
ผิดจังหวะคะมำหัวตำห้าง
ขวายันคางยืดอกยกหลังไหล่
เกาะกอดราวสาวลุกฉุกเร็วไว
ลื่นไถลเอนอิงพิงพะเพิง
ผ้าต่องปาดหยาดเหงื่ออาบเหนือคิ้ว
กางห้านิ้วเสยผมพันยุ่งเหยิง
ซ้ำสางสากหยากไย่ใยกระเจิง
ติดค้างเติ่งเกล็ดกรังรังแคคา
จัดเสื้อเตี่ยวเขียวเทาให้เข้าที่
ปัดผงคลีแขนเท้าให้เข้าท่า
คีบเกิบยางบางเบาดูเข้าตา
เหวี่ยงคล้องบ่าสะพายย่ามลายทอ
ไร้ปริบ่นทนฝืนยืนหยัดร่าง
คงเดินทางนัดเช้าเฝ้าท่าหมอ
ถึงโรงกลั่นควันลอยไม่คอยรอ
แบมือขอเหล้าจอกกรอกปากกิน
รพีกาญจน์
