อันโรคภัย ในมนุษย์ สุดรักษา
ทุกแหล่งล้า น่าเศร้าหมอง ต้องตักษัย
เกิดแล้วตาย กายฝังดิน เมื่อสิ้นใจ
จะเล็กใหญ่ ไม่จีรัง อยู่ยั่งยืนฯ
เป็นเศรษฐี มั่งมีทรัทย์ นับอนันต์
ม้วยมรณ์กัน นั้นแหละหนา อย่าได้ฝืน
คฤหาสน์ อำมาตย์ใหญ่ กองไฟฟืน
ดังเกลียวคลื่น กลืนทบฝั่ง ยังหายไปฯ
ปุถุชน คนยาจก ยกมากล่าว
ทุกท่านท้าว เฒ่าหนุ่มแก่ แน่ไฉน
มิยืนยง คงกะพัน กันทุกวัย
ต่างบรรลัย ไปทุกผู้ สู่ภพชาติฯ
แบ่งชนชั้น กันทำไม ในมนุษย์
พระองพุทธ บุตรกษัตริย์ ยังตัดขาด
สละสิ้น แผ่นดินท้าว เจ้านิวาส
ประเทศราช ชาติประชา พาสรรเสริญฯ
กลอนเก้าสุภาพ/กลอนคนปักษ์ใต้
รัตนตรัย รัตนจันทร์
๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐
ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
