จากเมืองตรัง ครั้งแรมไกล ถึงไชยา
พบกานดา สง่างาม ทรามสงวน
สาวพุมเรียง ไคร่เคียงคลอ หนอเนื้อนวล
แม่ลำดวน หวลรำพึง คิดถึงนางฯ

เที่ยวแหลมโพธิ์ โสภาน้อง ท่องหาดทราย
คืนเดือนฉาย ชายสุขล้น จนฟ้าสาง
แฝงใต้สน สองคนพลอด กอดมิวาง
มอบรักนาง ต่างระรื่น ชื่นชีวันฯ

วันฮัจญี พี่ยังจำ น้องพร่ำรัก
สองสลัก ปักดวงใจ ที่ใฝ่ฝัน
เมืองไชยา ฟ้าสีทอง ของตะวัน
รักผูกพัน วันพบเจ้า เยาวมาลย์ฯ

คงบุพเพ เสน่หา มาพบเจ้า
เคียงคลอเคล้า เฝ้าดูแล แม่ตาหวาน
โอ้พุมเรียง ฟังเสียงคลื่น แสนชื่นบาน
จากมานาน มิพานพบ ประสพนวลฯ

กลอนเก้าสุภาพ/กลอนคนปักษ์ใต้
รัตนตรัย รัตนจันทร์
๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐

คราจากกัน ฉันคิดถึง คะนึงข้อง
เมื่อจากน้อง นองน้ำตา อุราหวล
เป็นเวลา มาหลายปี ที่จากนวล
มิได้จวน หวลคืนรัง ยังพุมเรียงฯ

ฝากพระพาย หวังหมายพัด ตัดฟากฟ้า
บอกกานดา ว่าคิดถึง จึงฝากเสียง
ลอยตามลม พรมเมฆหมอก บอกสำเนียง
สาวพุมเรียง เคยเคียงคู่ อยู่ด้วยกันฯ

แม้นสิ้นฟ้า มหาสมุทร สุดแสนรัก
ไหนจะหัก รักนุชได้ ไร้จอมขวัญ
น้องอยู่ไหน ใจพี่ห่วง ดวงชีวัน
แก้วตาฉัน หมั่นฤทัย ใยหน้ามนฯ

หากบุญพาส วาสนา ส่งมาเกิด
ได้กำเนิด เกิดเคียงคู่ อยู่ทุกหน
จะครองรัก ปักดวงใจ ในกมล
เพียงสองคน จนนิรันดร์ อันอำไพฯ

กลอนเก้าสุภาพ/กลอนคนปักษ์ใต้
รัตนตรัย รัตนจันทร์
๒๘ มิถุนายน ๒๕๖๐