คนเขียนกลอนหย่อนอารมณ์ผสมสนุก
สอดแทรกมุกเม้าท์มอยคอยขัดขา
เล่าเรื่องราวสาวหนุ่มรุมเจรจา
สื่อภาษาสำเนียงบ้านงานที่มี
อ่านทื่อทื่อคือคำตรงคงค่าด้อย
ไม่เลิศลอยหรือเด่นเป็นท่านศรี
ใช้เพียงคำธรรมดามาพาที
ทุกวันนี้ไร้ใครมองจ้องจับตา
อย่าแกล้งเรียกเรากวีมีเคืองแน่
เราขอแค่ได้เพียรเขียนหรอกหนา
ขอเป็นคนเขียนกลอนดั่งก่อนมา
ถือหลักว่าอ่านง่ายไม่งงกัน
-๐-๐-๐-
เนอะ...
