เจ็ดปีที่แต่งกลอน

กลับจากสวน รับพรแล้วหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
ขอบคุณครับ คุณลมหนาว ในสายหมอก
คุณกอหญ้า กอยุ่ง คุณฟองเมฆ คุณSasi
และขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจอ่านกลอน
วันนี้ยังลำบากด้วยเส้นเอ็นที่หัวไหล่ข้างขวา
ขาดสามเส้น เลื่อนกับหมอว่า เสร็จลำไยจะ
ขอหมอต่อให้ ราวๆสิ้นเมษายน 2561 ครับ

" เบื่อแท้น้อมันบ่เหนียว "

ปวดจมฝังทั้งปีจนที่สุด
จำเร่งรุดพึ่งพาปรึกษาหมอ
ไหล่ต้นแขนแน่นตึงถึงก้านคอ
อะไรหนอพอแย่แถคุกคาม

จับท่่อบิดติดวาล์วยกข้าวสาร
มันก็งานใช่แปลกหาบแบกหาม
เดินรอบต้นพ่นยารุ่งฟ้าฮาม
มือจับด้ามมีดกำไม้ค้ำยัน

ขุดลอกร่องช่องปลายระบายขัง
สับลูกรังเจอก้อนสะท้อนสั่น
เกรงไหลเลอเอ่อพื้นรีบขึ้นคัน
พนังกั้นน้ำเหนือผูกเรือแพ

ตัดไม้ลื่นฟืนดิบหยิบปอกง้าง
กะลาลางขูดขาวมะพร้าวแก่
ปั้นขนมต้มหมากสุกตากแบ
ลับมีดแล่หนังเนื้อเถือขายทาน

ลงความเห็นเป็นไปได้ทั้งนั้น
สิ่งสำคัญเรื้อรังเพราะสังขาร
มักเขื่องคุยลุยล่ำทำทุกงาน
ไม่เลือกกาลต้านตินาฬิกา

ขาดสองตามสามเส้นเอ็นหัวไหล่
ถึงอย่างไรไม่เถียงขึ้นเตียงผ่า
จะตายเกิดเถิดหมอขอเวลา
สิ้นเมษาเดือนเจ็ดเสร็จลำไย

:a013:

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เจ็ดปีที่แต่งกลอน (อ่าน 8391 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้