ฉันเคยจาก พรากไป ไกลถิ่นฐาน
คนพลุกพล่าน ผ่านไป ใจสับสน
นี่หรือแดน แสนสวย รวยผู้คน
ตามถนน หนทาง ช่างวุ่นวาย
เช้าจดค่ ำทำงาน ร้านอาหาร
สองเดือนผ่าน งานหนัก ชักเบื่อหน่าย
เก็บกวาดร้าน จานช้อน อ่อนใจกาย
ยายเจ้านาย จ่ายยาก ไม่อยากทวง
ต้องตื่นเช้า เจ้านาย ไปจ่ายของ
ปลุกลูกน้อง ต้องตื่น ฝืนความง่วง
ต้องลาออก บอกใจ ไปตามดวง
คนเมืองหลวง ลวงหลอก ชอกช้ำใจ
คิดถึงบ้าน ซานซม ระทมทุกข์
ไม่สนุก สุขสันต์ ดังฝันใฝ่
ดีแต่ชื่อ ลือเลื่อง เมืองวิไล
หาเยื่อใย ไมตรี ไม่มีเลย
ขอเตือนสาว ชาวไร่ ไกลถิ่นฐาน
กลับสู่บ้าน ชานเรือน นะเพื่อนเอย
แรกเข้ากรุง มุ่งหวัง ยังไม่เคย
สุดจะเอ่ย เปรยเปรียบ เทียบใดปาน
กลับเถิดสาว ชาวไร่ ใจนักสู้
แค่เรียนรู้ อยู่ไป ไร้แก่นสาร
คนเมืองใหญ่ ใจร้าย คล้ายซาตาน
แรกปากหวาน นานขม ตรมทรวงใน
กลับบ้านเรา เข้าพัก รักรออยู่
กลับคืนสู่ อู่ข้าว ชาวนาไร่
กลับถิ่นฐาน บ้านนา ป่าพงไพร
สู่อ้อมใจ ใครเขา ยังเฝ้าคอย
ชลนา ทิชากร
