สายลมร้อนผ่อนผ่าวเจ็บเข้าเนื้อ
พรายจันทร์เรื่อเหลืองอาบทาบเส้นหญ้า
พร่างน้ำใสคลอครองทั้งสองตา
อัดอุรากลั้นข่มความตรมใจ

เคยฝากฝันพันธะว่าจะมั่น
จะฝ่าฟันไปสู่ทางสว่างใส
ร่วมกอดคอคลอเคล้าก้าวเดินไป
สู่หลักชัยด้วยกันนิรันดร

ร้องรำพันสัญญาต่อหน้าพระ
ด้วยสัจจะแกร่งยิ่งกว่าสิงขร
ไปหาความก้าวหน้าภราดร
แล้วจะย้อนมาอยู่เคียงคู่กัน

ล่วงหลายปีผ่านไปแล้วใจเอ๋ย
ข่าวเคยไม่รับตอบเพื่อปลอบขวัญ
ปล่อยคนคอยร้าวรานอยู่นานวัน
หรือจอมขวัญสลัดใยเยื่อไมตรี

เหมือนสายน้ำโรยรินจากถิ่นต้น
ถะถั่งพ้นล่วงไปในวิถี
ไม่เคยหวนคืนมาชั่วตาปี
แม้บัดนี้คนข้างหลังยังคงรอ.