เหลือตัวเดียวเดินวนบนลานกว้าง
หยุดดูพลางแลหลังระวังท่า
โศกสังเวชเหตุการณ์เมื่อวานวา
ตายต่อหน้าล้มพับแมวจับโกย
สองลูกน้อยคอยแม่แย่สั่นหนาว
ไร้เม็ดข้าวท้องกิ่วคงหิวโหย
เช้ารุ่งแจ้งแสงส่องร้องโอดโอย
ดิ้นแดโดยล้มนอนร่างอ่อนเพลีย
ผู้เป็นพ่อไม่รอช้าทำหน้าที่
รีบเร็วรี่ลงลุ่มดุ่มคุ้ยเขี่ย
จิกมดแมงแยงพื้นบินขึ้นเคลีย
ลูกอ้าเงี่ยปากงับขยับกลืน
ลูกยิ่งโตโผหาเสาะอาหาร
ยาวเนิ่นนานเหนื่อยซมยิ่งขมขื่น
หาได้พักวรรคหยุดสุดค่ำคืน
ทนสะอื้นคอตกอกแทบพัง
คิดครวญคร่ำกรรมสร้างปางเก่าก่อ
ถึงทดท้อต้องใช้ตามใบสั่ง
ธรรมชาติวาดดีหลงจีรัง
เกิดเพียงครั้งหวังสุขกลับทุกข์ตรม
อยู่ตัวเดียวเปลี่ยวปวดเจ็บรวดร้าว
เปียกฝนคราวหนาวทอนร้อนทับถม
ซ่อนฟูมฟายผ่ายผอมชีพจ่อมจม
สิ้นภิรมย์อนาถแท้ชาตินี้
เย็นวานวา
ตะครุบนกเขาที่หนีเข้าไปในหอพ่อปู่
เห็นทีต้องตัดหางปล่อยวัดเสียแล้ว
รพีกาญจน์
