ดอกเอ๋ยดอกหญ้า
กอแกล้วกล้าขึ้นทั่วทุกหัวระแหง
ทุกฤดูชูช่อพริ้มยิ้มรอแล้ง
หมู่แมลงแย้งผินบินบ่พัก
ทุกประเทศเขตคามล้นหลามโลก
ต้นใบโบกเล่นลมผสมพืชผัก
ถูกยาปราบหลาบจำย้ำสักพัก
แค่หยุดชงักพุ่งลิ่วเหินปลิวเอย

เนิน จำราย

ดอกเอ๋ยดอกรัก
ห้อยกิ่งหักดอกเฉาเงียบเหงาหงอย
มะลิง้อพ้อหามาลัยร้อย
หนึ่งพวงน้อยพอเห็นเป็นมาลา
รอวันชื่นคืนหวนคร่ำครวญถึง
เพียงรำพึงหนึ่งเดียวหันเหลียวหา
รอยันค่ำกล้ำกลืนขืนคอยมา
มะลิลารอถักร้อยรักเอย

เนิน จำราย