เยือนหิมพานต์

เพื่อนเอยไยเฉยอย่าเชือน. อยู่ชิดติดเรือน
ลอยล่องคล่องคลายมาหา

กรองเรื่องแบบเบื้องบูรพาฯ. ลัดเลาะเสาะหา
ยาหอมเกสรปาริชาติ

ประชิตพงไพรไกรลาส  กรุ่นกลิ่นอโนดาต  
ดาดดื่นสัตว์สวรรค์ทิพย์พนา

เพนียดช้าง,ระมาด,ทรพา. ทรพี,ฑัณทิมา
นรสิงห์,กินนร,คชสีห์

คชาทรงร่างระหงกินรี. กรกรายว่ายนที
ปีกหางวางหามุมบัง

พรานบูรณ์หมายแล้วมุ่งหวัง  มั่นไว้ส่งวัง
ขึ้นวอเทิดถวายพระสุธนฯ

สายธารมโนหยุดหลุดพ้น. เลยผ่านห้วงกมล
ห้องกาพย์วอนรับสดับความ

ขอขอบคุณวิกิพีเดีย
เนิน จำราย

สุขสมบ่มเพลง

บุหลันตันหยงทรงงาม.  บานบ่งส่งตาม
แต่งแต้มแย้มดอกออกไสว

หยอกเย้าเคล้าแดดแกว่งไกว.  คำนึงซึ้งใน
หทัยเอยเคยร้างห่างโรย

กำซาบนาบทรวงยามโชย.  อวลกลิ่นปิ่นโปรย
ฤๅหน่ายจากใจไหนเลย.  

หมายดอกชื่นดมชมเชย.   ห่อนหายรำเพย
ยากหน่ายหายห่างจางหทัย

นภาส่งรุ้งทอรอสมัย.  รุ่งแสงอโนทัย
ผูกไยทอเกี่ยวเหนี่ยวสาน.  

รุ่งสุรีย์สาดแสงแห่งกาล.  ร่วมร้องก้องลาน
ธรรมชาติบรรเทิงเริงรมย์

กมลคล่องร้องเล่ามาผสม  ลาโลกโศกตรม
ขับกล่อมล้อมวงลงเพลง

วิเวกหวานสุขสนานครื้นเครง.  เช่นสวรรค์บรรเลง
แห่งทิพย์ดนตรีคีตกานท์

พี่น้องร้องรับขับขาน.  หลากล้วนคำหวาน
สุขสราญกังวานนิจเนือง

รื่นรสหมดจดสลึงเฟื้อง.  เพลงกลอนประเทือง
สุขสมอารมณ์ยืนนาน

เนิน จำราย

เกิดขึ้น ตั้งอยู่  ดับไป


เริ่มสร้างรัตนโกสินทร์    กลอง ขลุ่ย ซอ พิณ
ศิลป์เริ่มผกผันหันเหียน

ปัจเจกเฉกเช่นเปลวเทียน.   บาปบุญหมุนเวียน
เปล่งแสงแล้วมอดมลายลง

สังขารสรรพสัตว์ดำรง.   สำคัญมั่นคง
เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป

วันทาเทวาทั่วไป.   ปกป้องผองภัย
นิราศทุกข์สมสุขดั่งปอง

อ้างเอาความดีที่ครอง.   เดินตามครรลอง
ศีลธรรมอัตถจริยา

เกิดภพชาติใดภายหน้า.    บรรลุมรรคา
สว่างสะอาดสงบเทอญ

เนิน จำราย

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

วันวนกินคืนกลืนเพลิน.   เวียนวงหลงเดิน
นานฉนำเกินกล่าวรจนา

วัยหนึ่งนั้นมนุษย์เกิดมา.  ดี ชั่ว เร็ว ช้า
ข้ามห้วงศตวรรษน้อยคน

เปรียบเปรยเอาหนอกออุบล.   หลบน้ำหลากพ้น
หลีกร่วงโรยราอย่าหมาย

ชาวชนเกิดก่อต่อกาย.   บัวปรับขยับสาย
เพียรเพื่ออยู่รอดตลอดไป

บุญนำกรรมแต่งแจ้งไว้.   ครั้นคล้อยคราไคล
ไฟ ลม น้ำ ดิน นั้นแล

เนิน จำราย
ขอขอบคุณ"ครูหมู"