หนาวนี้พี่คิดถึง
(กลบทครอบจักวาล กาพย์ยานี ๑๑)
หนาวนี้พี่คิดถึง ยังคะนึงซึ้งใจหนาว
มองฟ้าพร่าแพรวพราว แวววับวาวคราวได้มอง
สองเราเฝ้าใฝ่ฝัน คราเหมันต์นั้นเราสอง
ใจชิดจิตประคอง สายตาจ้องคล้องถึงใจ
ไหวรักถักสวาท ยังนึกขลาดแลหวาดไหว
พาจิตคิดฝันไป ณ แห่งไหนสุดใจพา
ฟ้ากว้างเราห่างเหิน ราวกับเดินสุดขอบฟ้า
รอยรักปักอุรา แต่น้ำตาหาไร้รอย
สอยรักหักใจหวัง เจ็บลำพังยังสุดสอย
จำห่างร้างรอคอย แม้เหงาหงอยพลอยเจ็บจำ
ถลำสุขทุกข์ครวญคืน ทนกล้ำกลืนฝืนถลำ
ลมหนาวคราวระกำ ยังตอกย้ำช้ำเพราะลม
สมรักจักมีไหม หมายดวงใจได้สุขสม
เราสองครองภิยมย์ ชื่นรักห่มชมสองเรา
เหงาใจไกลเพียงฝัน สูญคืนวันบรรจบเหงา
เลยห่างร้างนานเนา ไม่อยากเศร้าหนาวนี้เลย.
Orio264(มือขวา)
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๖
การเขียนกลบทเป็นกาพย์ยานี ๑๑ นี้ เท่าที่ดูพบว่ายังไม่เคยเห็นมีใครเขียนมาก่อน
ส่วนมากจะเน้นเขียนกลอนแปดซะส่วนใหญ่ สาเหตุอาจเป็นเพราะว่ามันไม่มีอยู่ในตำรา
จึงทำให้นักเขียนไม่มีต้นแบบ ก็เลยไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี
แต่สำหรับผมแล้ว ไม่ค่อยจะยึดติดกับรูปแบบมากนัก การเขียนกลบทครอบจักรวาล
เป็นกาพย์ยานี ๑๑ ครั้งนี้ นอกจากเป็นความสนใจส่วนตัวแล้ว เท่ากับเป็นการสร้างกุศล
ด้วยการช่วยแผ้วถางทางให้กับแวดวงวรรณสักครั้ง ชอบก็ดีไป ไม่ชอบก็ตามใจ
(ที่พูดแบบนี้เนื่องเพราะมีบางคนไม่ค่อยจะเห็นด้วยทีผมเขียนกลบทนอกแบบนอกตำรา)
