ยามลมหนาวพัดผ่าน
ฝนสั่งฟ้าหน้าหนาวก้าวอย่างผ่าน
ริมสายธารผ่านไหลไม่กลับหลัง
เคยข้ามเรือเมื่อก่อนตอนเธอยัง
เรียนหลังวังคลั่งไคล้ใฝ่วิชา
เธออยู่เกาะเหมาะจังฝั่งตรงข้าม
ทุกโมงยามตามส่งตรงตีนท่า
ข้ามกลับบ้านผ่านผันวันเวลา
จบศึกษาคราเพียรเรียนหลังวัง
ลมพัดหนาวคราวนี้กี่ปีแล้ว
ไร้วี่แววแนวธารผ่านความหลัง
เรือลดน้อยถอยถดหมดกำลัง
นึกถึงครั้งสั่งลาหน้าโรงเรียน
ผ้าพันคอล้อลมพรมพัดหนาว
พันคอสาวคราวก่อนตอนขีดเขียน
คลายความหนาวคราวนั้นฉันพากเพียร
คอยวนเวียนเพียรส่งตรงเวลา
อยุธยาธานีที่ท่าข้าม
เห็นอารามงามเด่นเป็นสง่า
วัดมณฑปจบสิ้นถิ่นนาวา
กั้นขวางหน้าฝ่าไปได้เหมือนเคย
ฝนสั่งฟ้าหน้าหนาวคราวครั้งนี้
ฉันไม่มีที่ไปใจวางเฉย
มองฟากฝั่งนั่งเหงาเศร้าจังเลย
ลมหนาวเชยเอ่ยอ้อนวอนหวนคืน
ชลนา ทิชากร
