ชายช้ำ ๑๑ ตอน ผู้กล้า

ชายช้ำ 11

ตอน ผู้กล้า……?

วันเกิดเพื่อน เลื่อนถึง ดึงสะกิด
หมู่มวลมิตร ชวนปรีเปรม เอมประสงค์
คว้าชุดแต่ง แปลงหรู ดูเอวองค์
สุดบรรจง ลงหวี แล้วรี่จร

รีเจนซี่ นารีข้าง ช่างรู้จิต
ประกบชิด แนบข้าง นางสมร
สุขสราญ ขานสวาท มิขาดตอน
ผิวเนียนอ่อน เจ้าโลมลูบ จูบเลาะเล็ม

เธอลูบเห็น เป็นริ้วรอย จะงอยข้าง
ทั่วหัวหาง เรานี้ มีรอยเข็ม
เลยคุยเขื่อง เรื่องตีต่อย รอยแผลเต็ม
รอยรูเข้ม โดนกระสุน ยิงพรุนตัว

“”พี่นั้นหนา.. ว่าชายศักดิ์.. ยอดนักสู้
…”เคยพันตู.. อยู่ชายแดน.. แคว้นสลัว
…”ระเบิดครืน.. ปืนละเลง.. บ่เกรงกลัว
…”ตะเข็บทั่ว.. เสริมนักสู้.. ให้ดูดี””

สาวเกรียวสุม มารุมล้อม ตอมนักสู้
พลันเสียงขู่ ดูแปลกแปลก แทรกสันสี
เสียงห้าวห้วน ชวนสยอง หมองฤดี
ฟังอีกที เสียงห้าวนั้น มันเมียชัวร์

(เมีย)”พวกเธอเห็น คล้ำขึ้นเงา รอยเท้าข้า”
….……”รอยแสกหน้า หน้าสาม กูจามหัว!”
……….”รอยข่วนขีด มีดถู กูระรัว!”
…….…”เดี๋ยวจะจั่ว ให้สูเห็น เป็นบุญตา”

(เมีย)”หนอยโกหก พกลมใส่ ไปเยี่ยมแม่!”
….……”อันที่แท้ แม่สาวน้อย กลอยใจจ๋า”
….……”วันนี้ไซร้ ไม่เลือดออก กระฉอกมา”
….……”อย่าเรียกข้า คนนี้ อี่ลำกลอย!”

รีเจนซี่ ปรี่ระรัว หนังหัวเปิด!
เพื่อนเตลิด สาวเผ่นโผน กระโจนถอย!
ยอดนักสู้ ลิ่วถลา สายตาลอย
ดาวดวงน้อย งามเด่น เห็นรำไร

คุกเข่าก้ม พนมขอ ปากคอสั่น
…..แม่แจ่มจันทร์ จงหยุดตี พี่ได้ไหม
…..พี่ขอที (พลางกราบง้อ ขอเห็นใจ)
(เมีย)… ”ขอที! ได้! ให้สองที เดี๋ยวนี้เอย!

แล้วก็อัด จนหน้าหัน พวงฟันหลุด!
ตามอีกชุด พั๊วะเข้า เท้านางเสย
นอนตาเหลือก เปลือกตาปลิ้น ดิ้นอย่างเคย
นักสู้เลย จำสิ้นฤทธิ สนิทลง………..
:052:
มือสี่ ลูกตาเหงี่ยม

หลังฉลองอย่างออกรสออกชาติ หลังเลิกงาน
ด้วยความเพลียจัด จึงบังเกิดเหตุการณ์อันน่าคับแค้น..

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชายช้ำ ๑๑ ตอน ผู้กล้า (อ่าน 7231 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้