♥♥.หมดเนื้อหมดตัว.♥♥
♥
เห็นกระบุงยุ้งข้าวร้าวดวงจิต
รักคนผิดคิดไปใจกัดหนอง
เป็นแผลช้ำน้ำตาบ่าไหลนอง
แอบหมายปองจองเข้าเฝ้าเอาใจ
♥
เหมือนโกยข้าวสาวไห้ใส่กระบุง
คิดหมายมุ่งฟุ้งเฟ้อเปรอปรนให้
ทั้งกระบุงยุ้งข้าวร้าวทรวงใน
ปรนเปรอไปไม่เหลือเผื่อไว้ทาน
♥
แรกแรกรักภักดีมีออเซาะ
ช่างฉอเลาะเจาะจงหลงคำหวาน
ฟังไพเราะเพราะหูอยู่ไม่นาน
เสียงขับขานพานขมตรมอุรา
♥
ฉันหมดเนื้อเถือตัวมัวโงเขรา
ความรักเราเศร้าใจไร้คุณค่า
ทั้งเนื้อตัวหัวใจไร้ราคา
สมน้ำหน้าบ้ารักนักหนอเรา
♥
เคยเห็นหน้าคาตามาทานข้าว
ไร้เรื่องราวข่าวคราวสาวซึมเศร้า
นอนหงายก่ายหน้าผากอยากจะเดา
ดูลาดเลาเข้าข่ายหายหน้าตา
♥
มองกระบุงยุ้งฉางอ้างว้างนัก
เหมือนคนรักผลักอกตกหน้าผา
ตกเหวรักหักใจไร้ปัญญา
คงถึงคราลาลับดับชีวัน
♥
ชลนา ทิชากร
