♠♠.ลมรัก...ร้าง...♠♠
♠
สายลมเหงาพัดมาคราพลบค่ำ
เย็นชื่นฉ่ำอุราน่าใจหาย
นกบินมาตัวเดียวเปลี่ยวใจกาย
มองฝูงควายเล็มหญ้าฟ้ามืดมัว
♠
สายลมพร่างฟ้าพราวดาวน้อยใหญ่
ส่องแสงใสงดงามอร่ามทั่ว
เหม่อมองน้ำในหนองมองเห็นบัว
เขียดเผยตัวไล่งับจับแมลง
♠
สายลมค่ำพัดไหวใบไม้หวั่น
คนอย่างฉันมันเซ่อเธอกั่นแกล้ง
หลอกให้รักหมดใจไม่ระแวง
เธอเสแสร้งแกล้งอำช้ำงมงาย
♠
สายลมเย็นพัดไหวให้เหน็บหนาว
เหม่อมองดาวหนาวลมห่มผ้าหาย
แต่ครานี้หนาวใจไห้เดียวดาย
ไร้เรือนกายเธอห่มตรมอุรา
♠
สายลมรักราร้างเธอห่างหาย
เคยเลี้ยงควายเดินควงคอยห่วงหา
หริ่งเรไรร่ำร้องก้องท้องนา
เธอไม่มาให้เห็นหลบเร้นเงา
♠
สายลมรักหวานฉ่ำจำได้ไหม
บอกรักใคร่ชายเคียงเสียงกระเส่า
อักษราครานั้นฉันหูเบา
จึงต้องเหงาเดียวดาย...กลางสายลม
♠
เฒ่าธุลี
