หวัง
มีใครบ้างในชีวิตไม่ผิดพลาด
แม้นักปราชญ์ยังพลั้งดังคำกล่าว
อยากเอื้อมมือน้อยน้อยสอยดวงดาว
ที่พร่างพราวบนฟ้ามาเชยชม
แต่ได้เพียงเศษเสี้ยวดาวเรียวฟ้า
พอให้ปราถนาพาสุขสม
ดับความเศร้าเหงาใจไหวระทม
เพียงสายลมเฉื่อยฉิวพัดผิวกาย
บนหนทางที่เดินเกินจะหยุด
อาจสิ้นสุดคิดไปแล้วใจหาย
ช่างเหนื่อยยากตีบตันอันตราย
หวังเคยหมายทุกที่ไม่มีจริง
เราอาจจะเหมือนกันในวันนี้
ในวันที่น้ำตาปรอยไหลอ้อยอิ่ง
ไม่อยากอยู่สู้หน้ากล้าช่วงชิง
กับทุกสิ่งโชคชะตายากท้าทาย
ชีวิตยังมีค่าต้องกล้าแกร่ง
แม้สิ้นแรงหมดกำลังหวังเคยหมาย
ไม่มีทางเส้นทางใดให้สบาย
และเรียงรายรื่นรวงพวงดอกไม้
หวังเพียงได้สดับและรับรู้
ตาหนึ่งคู่แห่งมิตรชิดเคียงใกล้
แทนถ้อยคำพร่ำย้ำฝากเตือนไว้
เพียงยิ้มได้อีกหนนะคนดี
4/8/65
