พุทธศาสนสุภาษิต: ปาปวรรค และ ปุญญวรรค
☆ทำบาปฤทัยโศกในโลกนี้ โลกหน้าก็ ก่อชี้ โศกทั้งสอง
เพราะพบประสบ ทุกข์เร่าร้อนครอง เหมือนดังถูก จำจอง ต้องตกตม
☆เปรียบภาชนะใหญ่ อันว่างเปล่า บาปทีละ น้อยเคล้า ล้นสะสม
ตะผู้มิ ก่อบาป ไม่ทรุดซม จากบาปแน่ แต่รื่นรมย์ พ้นภัยพาล
☆พึงงดริ ความชั่ว มั่วบาปเสีย เหมือนพิษจะ ปล่อยเปลี้ย มาแผ้วผลาญ
ละบาปกระทำดี จึ่งพบพาน สุขสดชื่น สำราญ เริงกายา
☆ผู้ใดสะสมบุญ คุณอาจิณ ได้สุขผลิน น่าปรารถนา
ผิโจรจะ ลักบุญ ของใครมา ไม่ได้แน่ ตัองหา ด้วยตนเอง
☆เราควรตริ ตรองบุญ เป็นเนืองนิตย์ จะปีติ ท้นจิต นอนสุขเขลง
มิควรติ บุญน้อย อย่ากลัวเกรง ถ้าได้เร่ง สะสม เต็มเปี่ยมครัน
☆ถึงครามฤต บุญนำสุขมา จิตวิญญะ พาสู่ ภพสวรรค์
กุศลบุญ จึงก่อเกิดพลัน เป็นที่พึ่ง สำคัญ ภพหน้าคอย
☆บุญดุจะ เป็นสิ่ง น่ายินดี ตายแล้วก็ เปรมปรีดิ์ ไม่เสื่อมถอย
รตีประจักษ์ ทั้งสองโลกพลอย สบสุขเพริศ พราวพร้อย รื่นเริงใจ
☆ผู้คนจะ มีเพื่อน คู่ใจกาย เมื่อชีวะ มลาย สิ้นกษัย
สุปุญญะ ทั้งปวง อันละไม จะเป็นมิตร ในโลก หน้านิรันดร์ฯ
แสงประภัสสร
ปาปวรรค=บาปวรรค
ปุญญวรรค=บุญวรรค
ปุญญะ=ปุญญ,บุญ
(ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเทอร์เน๊ต)
