"เคียง"

เรียงร้อยลำนำกลอนวิงวอนฟ้า
ความห่วงหาอาทรสะท้อนฉัน
เพียงพี่เพื่อนเลือนมิตรสนิทกัน
เธอเหหันผันห่างเหมือนหมางเมิน

อย่าไปสนคนเขาหยอกเย้าเล่น
เบ้าหลอมเป็น เห็นต่าง อย่าห่างเหิน
เสมอใจใส่กรอบ ชมชอบเพลิน
ต่างทางเดินเกินก่อหลอกล่อลวง

ประพันธ์บทรสร้อยด้วยถ้อยหวาน
กลิ่นกลอนกานต์หอมหวนยั่วยวนสรวง
รจเรจเขตขัณฑ์สนั่นทรวง
เดือนเด่นดวงลวงเล่ห์เสน่ห์คำ

อ่านรอยพจน์จดจบสยบราบ
ดั่งทาทาบนาบเนื้อระเรื่อฉ่ำ
ดึงจริตจิตรอนผ่าวร้อนพรำ
คุณค่าล้ำย้ำชัดเจนจัดจินต์

ดึงอารมณ์สมเหตุวิเศษค่า
จินตนาพาชื่นรื่นถวิล
บรรจงจัดรัดร้อยสร้อยยุพิน
อย่าติฉินรินร่ำฝันค่ำคืน

นอกกฏเกณฑ์เน้นสื่อไม่ถือติด
ต่างความคิดสิทธิวัดค่าขัดขืน
มาตราฐานจารจดกำหนดกลืน
ลืมตาตื่นยืนหยัด...อย่ามัดมือ

ฝากบทนี้แทนที่ฤดีฉัน
โปรดรังสรรค์ปันส่วนสำนวนถือ
เรียงร้อยรักอักขราศรัทธาคือ
ส่งสารสื่อลือเลื่องประเทืองใจ

แม้งวยงงหลงพลัดจากผืนถิ่น ...
ออกสู่สินธุ์ผืนมหาสมุทรใหญ่ ...
ได้แต่ล่องลอยท่องทะเลไกล ...
หวังได้พบถิ่นผืนใหม่ที่แสนงาม....

ยังว่ายเรียงเคียงข้างหาห่างหาย
เยื้องย่างกายรายรอบเข้าสอบถาม
คลื่นลมเลเซซัดสะบัดนาม
พายุโหมโครมคราม...แค่ข้ามวัน...

"เคียง"

กลอนบทนี้เขียนถึงพี่คนหนึ่ง ที่เป็นคนสอนผมเขียนกลอนคนแรกเมื่อไม่นานมานี้
พอดีพี่เขาเขียนบทอัศจรรย์ ซึ่งแน่นอนว่ามันมองได้หลายมุมมอง ก็แล้วแต่คนจะคิดครับ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "เคียง" (อ่าน 3925 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้