...-๐ ดอกไม้อมตะ ๐-...

   -๐ ดอกไม้อมตะ ๐-

   ๑. ระบัดโบกโยกย้ายระบายระบัด
   เงียบสงัดสงบงันในวันเหงา
   ชะเวิ้งว้างกว้างไกลหัวใจเรา
   ทั้งสุขเศร้าปรนเปรอเสมอกัน

   ๒. วเนจรร่อนเร่มาเห่ร่ำ
   ร้อยลำนำศิลป์ศาสตร์พิลาศสวรรค์
   สัมผัสความวิเวกแห่งวงวรรณ
   สารพันพจน์พจีที่อยู่ยง

   ๓. ดื่มถ้อยทิพย์อักขราครากระหาย
   พลีเกลือกกายเอิบอาบกำซาบสรง
   เนื้อน้ำคำรำบายคล้ายปล่อยปลง
   จารบรรจงจดกวินท์ ด้วยจินตนา

   ๔. จะเปิบข้าวซาวเกลือก็เหลืออิ่ม
   หรือจะลิ้มรสใดก็ใฝ่หา
   สื่อสนองประคองร่าง อย่างกายา
   เพียงชีวาอยู่ยั้งประทังท้อง

   ๕. แต่สร้อยสารวรรณกรรมงามพริ้งเพริศ
   ประดุจทิพย์รสเลิศบรรเจิดสนอง
   แม้ล่วงผ่านกาลลับกับครรลอง
   มิสิ้นซ้องอิ่มเกษมด้วยเอมใจ

   ๖. มาลีหอมกล่อมหล้ายังลาหอม
   พวงพะยอมสู่ดินก็สิ้นใส
   แต่หอมแก้วกานท์กวีนี้หอมไกล
   แม้ร่างไร้ยังหอมกล่อมวิญญาณ

   ๗. ร้อยหยาดหลวงฉ่ำรวงมาล่วงลิ้น
   เมื่อสุดสิ้นเสื่อมสลายก็คลายหวาน
   แต่ร้อยรสพจน์กวีที่เจือจาน
   แม้เนิ่นนานร้อยประดับ ประทับทรวง

   ๘. คือก่องแก้วเพชรรัตน์จรัสค่า
   คือธาราหลากไหลไปสู่สรวง
   คือทิพรสหลากล้ำใช่คำลวง
   คือชีพช่วงหนึ่งสำนึก ตรึกฤดี

   ๙. ระบัดโบกโศกคลายในวันเหงา
   ระบัดเศร้าสิ้นไปในวิถี
   ระบัดพลิ้วพร่างพรายในวจี
   ระบัดพลีเวี่ยไว้... ในวรรณกรรม ๚ะ๛

   ...
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)
   ...
   ขอบคุณภาพจาก Internet
   ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...-๐ ดอกไม้อมตะ ๐-... (อ่าน 6420 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้