หญ้านั้นรู้เป็นใครแต่ไม่บอก
หญ้าไม่เคยลวงหลอกปลิ้นปลอกหนา
หญ้ารู้หมดบ้านกลอนน้อยกลอยกานดา
ลุงศิลาฯ บ่นพร่ำร่ำเรียกใคร
หลังจากกลับงานเลี้ยงเคียงสาวสาว
ลุงก็หนาวอุราผวาไหว
นั่งตาลอยคอยเพ้อชะเง้อไป
ทำหัวใจหล่นหายในงานเลี้ยง
หญ้าไม่บอกหลอกนะอย่ามาถาม
อย่าเดินตามติดเลยมิเอ่ยเสียง
หญ้าไม่บอกแน่นอน..ยอมผ่อนเพียง
จะไม่เกี่ยง หากเบี้ยหนัก ไม่กักคำ
กอหญ้า
