หอบลูกน้อยกลอยใจไว้แนบอก
เกรงตระหนกฟ้าร้องก้องคามเขา
บางครั้งนอนค่อนวันตัวสั่นเทา
อุ้มเขย่าไห้ลั่นเรียกขวัญมา
มดจะไต่ไรเลาะยุงเกาะกัด
แม่คอยปัดแปะหน่อยมิคอยท่า
มีตุ่มผดผื่นผุดจุดกายา
รีบฝนยาทาถูเฝ้าดูแล
ล้างครกหงายฟายคว่ำข้าวตำบด
แหลกเหลวคดใส่ถ้วยครูดกล้วยแก่
ลงคนคำน้ำผึ้งครึ่งช้อนกาแฟ
ลูกร้องแงป้อนให้แทบไม่ทัน
แปดเลอะเทอะเปรอะเปื้อนตามเรือนร่าง
แช่ไม้ฝางประสมน้ำต้มกลั่น
ชุบเช็ดตัวทั่วหน้าแข้งขาพลัน
คุณแก้กันคันหายไล่มดแมง
ผ้าขาวนวลนุ่มรับซับน้ำเช็ด
ผิวแห้งเสร็จละมุนโรยฝุ่นแป้ง
วางนอนเปลเห่ห้อมกล่อมเพลงแปลง
มือไกวแกว่ง จา จ้า ตาหลับไป
นับวันเดือนเลื่อนปีที่พ้นผ่าน
นับกี่นานเจ้าเสิบจนเติบใหญ่
นับกี่คราวเคยยื่นแม่ชื่นใจ
ลองตั้งจิตคิดได้ "ตั้งใจเรียน"
:a013:
รพีกาญจน์
