** หลง **

อนงค์นาถชาติเชื้อหน่อเนื้อจ้าว
คุ้มเรียงยาวหลายหลังสร้างรังสรรค์
วิมานหรูเรืองรองผ่องอำพรรณ
ใคร่จำนรรจ์หยอกเย้านวลเจ้านาง

เรืองพิสุทธิ์ผุดผาดสะอาดพริ้ง
งามยอดหญิงเพลินพิศสถิตร่าง
ทั้งผ่องพรรณเนินถันทั่วสรรพางค์
เกินเอ่ยอ้างเปรยเปรียบเทียบเมฆินทร์

จิตร้อนรุมลุ่มหลงพะวงหนัก
เพ็ญผ่องพักตร์สองปรางค์ไม่สร่างสิ้น
งามเกินคนอิสตรีมณีนิล
หนุ่มถวิลหมายปองหมั้นจองใจ

หอมเนื้อนวลตราตรึงคะนึงหา
กลิ่นกายาโน้มนั่นให้หวั่นไหว
ปรารถนารื่นรมย์สมฤทัย
พิสมัยสุดซึ้งตรึงดวงแด

แม้นนวลน้องเนื้อเย็นยังเป็นโสด
แม่จงโปรดเมตตาเถิดพวงแข
จะเทิดทูนทุกอย่างไม่ผันแปร
เมื่อเราแน่สืบสานแต่งงานก้น

หากมีลูกฟูมฟักประจักษ์พร้อม
จักไม่ยอมหมุนเวียนแลเปลี่ยนผัน
มีเพียงหนึ่งคนนี้ยอดชีวัน
ประกาศลั่นตราตรึงหนึ่งโลกา

ได้โปรดเถอะคนดีพี่กลัดกลุ้ม
เพลิงไฟสุมรุ่มร้อนนอนผวา
หากโฉมยงเมินเลยทำเฉยชา
ประหนึ่งว่าจบสิ้นใจภินท์พัง...ฯ