๐๐๐ บัวกลางบึง ๐๐๐
หากฉันเป็น เช่นภมร จะซอนซอก
เคล้าดมดอก หยอกผกา ทั่วผาหิน
เลียบลัดเลาะ เจาะจาร หวานรวยริน
โบยโบกบิน ถิ่นกว้าง เวียนกลางบึง
ฉันเป็นหนุ่ม กรุ่มกริ่ม ริมละหาน
บัวเบ่งบาน ย่านน้ำ ย่ำไม่ถึง
แค่เพียงจะ ชะเง้อ เพ้อรำพึง
ปล่อยผู้ผึ้ง คลึงเคล้า เพราผกา
บัวอยู่ห่าง ทางไกล สุดไขว่เอื้อม
ลอยกระเพื่อม เลื่อมแดด ที่แผดจ้า
เหี่ยวแห้งหอบ กรอบแดง แรงโรยรา
จบชีวิต อนิจจา ลงคาบึง
กานต์
