** เสียงซึง **
ยินเสียงซึงซึ้งจินต์ประทินแว่ว
รำบายแผ่วพลิ้วมาอุราไหว
สาวบ้านเหนือดีดสีเหมือนมีใจ
เว้าวอนใคร...ไหนชายที่หมายเรียง
พี่อยู่เดียวเปลี่ยวดายหนั่นกายเนื้อ
เย็นระเรื่อหนาวจินต์คลายินเสียง
ซึงดีดสีวังเวงบรรเลงเคียง
หรือเจ้าเพียงหยอกร่ายให้ชายตรม
ลาแสงเดือนเลือนลับสดับแว่ว
หลั่งรินแล้วรดรื้นให้ขื่นขม
น้ำตาพี่ไหลโกรกพาลโศกซม
ร้าวระทมเปล่าเปลี่ยวนอนเดียวดาย
หนาวเอยหนาวหนาวลมพอห่มผ้า
หนาวอุราห่มสาวพอหนาวหาย
ยินเสียงซึงหวานแว่วพลิ้วแผ่วพราย
ยิ่งหนาวกายร้อนรุ่มแล้วหนุ่มเอย
ราตรีกาลคลานเคลื่อนใกล้เยือนรุ่ง
กลิ่นจรุงดอกแก้วพรายแผ่วเผย
หอมเอยหอมปรางน้องประคองเชย
อย่าละเลยหนุ่มนี้แล้วหนีไป
หากหมายชายรายเรียงคลอเคียงคู่
เอยพธูรักมั่นอย่าหวั่นไหว
ทั้งงานบ้านการเรือนนะทรามวัย
ไม่หนีไกลหากน้องประคองแด...ฯ
