เจ้านกไพร
นกเอ๋ยนกน้อย
บินพลอยฟ้าฝน
ฝ่าคมลมวน
หมายยลโลกไกล
ที่ทิศเบื้องหน้า
ต้องฝ่าไศล
เริงแรงแสงไฟ
เมืองใหญ่มากมี
ตึกรามงามหรู
ดำรูศักดิ์ศรี
ควันพิษฤทธี
กว่าที่อารัญ
ปีกหางราแรง
ต้องแย่งแข่งขัน
รุกฆาตฟาดฟัน
ทั้งวันทั้งคืน
ใจต้องโรยล้า
แรงกล้าฝ่าฝืน
บ้าคลั่งดั่งปืน
คอยกลืนชีวิต
เมืองนี้เถื่อนถ้ำ
แสนอำมหิต
คืนอู่สู่มิตร
ป่าปิดป้องภัย
เราเป็นนกเมือง
ไม่เฟื่องเมืองใหญ่
หมายดงพงไพร
อาศัยหลับนอน
ผ่อนเย็นที่ผ่าน
รอนรานที่ร้อน
เสรีรินพร
เกาะคอนเคียงใจ
เจ้านกป่าเอ๋ย
อย่าเลยไปไหน
คอนกรีตซีดไว
คืนไพรเถิดดี
ไปกกรังนอน
บนคอนเสริมศรี
ซึ่งป่าปรานี
กว่าที่เมืองเอย
.....................
เปลวเพลิง
