วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ๑ ความสุขความทุกข์ เคล้าคลุกทุกที่ บ้างจนบ้างมี ตามกรรมทำมา ในบางสังคม นิยมเงินตรา เชิดชูบูชา ยากจนคนหหยัน ๒ แต่บทสุดท้าย ต้องตายทุกร่าง บุญกรรมนำทาง ทุกสิ่งทิ้งมัน พึงทำความดี อารีแก่กัน จึงเป็นชีวัน ควรคู่โลกา ธนุ เสนสิงห์
