สวรรค์มืด
ยามฟ้ามืดสวรรค์มัวกลัวอกสั่น
ดั่งตะวันเคลื่อนลับดับสูญสิ้น
สวรรค์รำไรไร้จันทรามืดฟ้าดิน
น้ำตารินหลั่งไหลใจกล้ำกลืน
เหลือแต่เพียงใจรักมั่นอันสดใส
อยู่แห่งไหนมาปลอบขวัญฉุดฉันชื่น
สวรรคมัวเพียงใดไม่คลายคืน
รักยั่งยืนคงอยู่มิรู้คลาย
รักคนจนดั่งวิมานตระการล้ำ
มิเปลี่ยนคำตราบฟ้าดินสลาย
นานสุดนานรักอยู่มิรู้คลาย
รักมิหน่ายคลายไปให้โรยรา
รักซื่อสัตย์ดำรงรักคงมั่น
คงสักวันสวรรค์สว่างส่องทางข้า
คอยหาใจดั่งไร้ตะวันแสงจันทรา
ขอเมตตาต่อฉันสวรรค์มืด
2 พฤษภาคม 2556
ประทีป วัฒนสิทธิ์
ธรรมชาติธรรม
